مو هایت
شعرهایم ...
به اندازه گیسوانت حرف دارد !
اگر باز شود ..
نه من ...
نه تو ...
و نه آن نسیم هم آغوشش ..
به جمع کردنشان راضی ست !
به جنونمان دامن می زند ..
به دلم چنگ ..
و آنگاه که بر شانه هایت پهن شود ..
دیگر مرا نخواهی یافت ،
من ...
و تو ...
یکی خواهیم شد !
و شعر هایم ...
به مضحکه نمی کِشد ، دیگر ...
اعجازی ،
پس از نبوت را !
" محمد نبهان -24 فوریه 2014 "